Van de whisky-oorlog tot aan de brand in de wild Turkey distilleerderij, stuk voor stuk kleurrijke verhalen uit de whiskyhistorie. Als vervolg op onze blog van vorige week, deze week weer twee nieuwe opvallende wetenswaardigheden over onze favoriete amberkleurige versnapering. De wondere wereld van whisky blijft ons verbazen.
Duitse Playboy whisky
Een opvallend bericht uit het oosten bereikte onze burelen. We wisten niet goed wat we er van moesten denken, maar we wilden het jullie ook niet onthouden. Onze oosterburen hebben namelijk de eer de meest ‘sexy’ whisky ter wereld te produceren. Eigenlijk verschilt de whisky niet eens zo heel veel van andere whisky’s, op één saillant detail na. De whiskyproducent G-Spirits weet zich uitzonderlijk goed te differentiëren. De sterke dranken van het merk worden namelijk voor het bottelen zorgvuldig over de boezem van een Playboymodel gegoten. Juist.
Wij geloofden het eerst ook niet, tot we de enigszins expliciete website van de Duitse onderneming onder de loep namen. Met hun eigen motto “Verdammt, die gibt es ja wirklich!” speelt het bedrijf al direct in op het ongeloof. Het bedrijf schakelt echte playboymodellen in voor deze ‘essentiële’ laatste stap voor het bottelen.
Hun eigen gelimiteerde lijn whisky’s en andere sterke dranken zijn naar eigen zeggen een perfecte combinatie tussen drankgenot en erotiek. “De sensualiteit van ons proces ontwaakt het ware karakter van ons merk en geeft haar een eigen identiteit, een ziel, een spirit, een G-spirit”, aldus het merk. De zeer vriendelijk ogende Alexa is overigens verantwoordelijk voor de behandeling van de G-Spirit #1 whisky binnen de jonge onderneming.
Een van de fortuinlijke medewerkers van G-Spirits heeft vervolgens de dankbare taak de sterke drank in de borststreek van de modellen te verzamelen ter botteling. Het grootste gedeelte van de whisky stroomt via de borsten direct door naar een glazen bassin. Een ‘making of’-video is te vinden op de website van G-Spirits. We hebben deze video toch maar niet bij deze blog gevoegd, maar hij moet eenvoudig te traceren zijn.
De flessen van het merk gaan voor prijzen rond de 160 euro over de toonbank. Volgens de twee open-minded Duitse heren die het merk startten heeft het bedrijf veel kritiek gekregen uit de feministische hoek. G-Spirits zou een toonbeeld van misogynie en vrouwonvriendelijke behandeling zijn. In de veel-gestelde-vragen-sectie van de website verzekeren zij de bezoekers van hun website dat dit echter zeker niet het geval is.
Wij zijn er nog niet helemaal over uit. Geïntrigeerd maar tegelijkertijd rijzen vragen op over hygiëne, efficiëntie maar vooral waarom… waarom? Waarom niet, eigenlijk. Mocht een fles G-Spirit toch wat prijzig zijn, is dit niet eens zo heel lastig om na te bootsen. Alles wat je nodig hebt is een goede fles whisky en een gewillige vriendin, echtgenote of buurvrouw.
Whisky distilleren met urine
Wetende dat het vorige verhaal lastig is om te evenaren, willen we toch ook dit verhaal nog even met jullie delen. Onderzoeker James Gilpin houdt zich bezig met het implementeren van nieuwe biomedische technologieën. Daarnaast is hij een diabetespatiënt, hij heeft diabetes type 1. Ten gevolge produceert zijn lichaam niet voldoende insuline om zijn bloedsuikerwaarden te reguleren.
Op de een of andere manier heeft dit James geïnspireerd een nieuw project te starten, dat op zijn minst twijfelachtig smaakvol is. Gilpin onderzocht de mogelijkheid de suikerrijke urine van diabetespatiënten om te zetten in een exclusieve single malt whisky, geschikt voor de export.
Het hoofdingrediënt voor de whisky’s wordt verzameld van vrijwilligers op leeftijd, waaronder Gilpin’s eigen grootmoeder. De urine wordt vervolgens gezuiverd op dezelfde manier waarop water wordt gezuiverd. De suikermoleculen worden verwijderd en toegevoegd aan de zogenaamde ‘mash stock’ om het fermentatieproces van de whisky te versnellen. Normaliter wordt dit bereikt door de stijfsels in de mash.
Na fermentatie tot een transparante alcohol, worden met behulp van enkele blended whisky’s kleur, smaak en viscositeit toegevoegd. De whisky’s worden vervolgens gebotteld en gelabeld met de naam en de leeftijd van de ‘producent’, oftewel hij of zij die verantwoordelijk is voor het desbetreffende plasje.
Zoals je wellicht al raadde (en hoopte) wordt deze whisky niet wijdverbreid op de wereldmarkt verkocht. Volgens Gilpin is het meer een statement en een kunstproject dat aandacht vestigt op het wel en wee van waterzuiveringssystemen in combinatie met onze eigen biologische lichaamsvochten. Oftewel het idee om efficiënter om te springen met datgene wat ruimschoots geproduceerd worden door de oudere bewoners van bejaardentehuizen. Veel goede bedoelingen dus.
Mocht je overigens interesse hebben, er komt een expositie met een proefsessie in Manchester in oktober. Deze expositie zal plaatsvinden op het Abandon Normal Devices Festival. Mocht proeven je echter een stap te ver zijn, er zijn blijkbaar volop andere activiteiten die de moeite waard zijn. Zo zal Gilpin tevens drie films laten zien over hoe het is om met de ziekte te leven. Een interessant en nobel streven van James, dat desondanks toch aardig wat wenkbrauwen zal doen fronzen.
